අපේ ම දේශයේදී
වහළුන් වන්නට නොහැකිය අපට
නිදා වැටෙමින්…
තවත් භීතියෙන් නොසැලෙමු
නිවට වූවොත්
මේ මිහිමඩල මත
අයුක්තිය තවත් වැඩෙනු ඇත
මවිබිමට අපි දිවිය කැපකරමු
සතුටින්….
සදහට ම මිය යා යුතුද අපි
තව තවත්
අපටම දුක කියමින්?
නැතිනම්
මේ සුන්දර දිවිය
අවදානමට නොහෙළිය යුතුද
නැවත නිදහසේ උපදින්නට?
මරණය තෙක්…
නිදහසට ආදරය කිරීමත්
පාපයක්ද?
අපේ දුක අවසන්කිරීමත්
පාපයක්ද?
එහි වෛරයක් ඇතිද
අප උගෙන ඇති එකම මාවත සමගියයි
සැන්දෑව දවස ගැන හොදින් දැන සිටී
අපි තවත් විස්මයට පත් නොවෙමු
බෙදී වෙන් වී නොයන්නෙමු
ඔබේ කෲරත්වයෙන්
අපේ අරමුණ
නොසැළෙයි
මගේ මස පෙතිගැසූ විට
අප කෙරෙහි ඔබගෙ භීතිය
අවසන් වේද?
පළිගැනීමේ ආශාව
සංසිදෙනු ඇතිද?
ඔබේ උවමනාව
ඉටු වේද?
මා සිරුර දැවී ගියද
හදවත උණුවන්නේ නැත.
මන්ද… එහි තිබේ අතෘප්තව
මගේ ජීවන පැතුම, නිදහස
සුබ‍්‍රමනියා භාරතී කවියා විසින් රචිත ‘චිදම්බරම් පිල්ලේගේ පිළිතුර’ නමැති කවියේ පරිවර්තනයකි.
No comments:
Post a Comment