බොහෝ කලක සිට
බලා සිටිමි මම - ඔබ එනතුරු
තණබිම කෙළවර අයිලය වූ
වෙල්යායේ ඉම මා උපන් ගමේ...
ලෙනින් මිය ගිය දා අඳුරු වූ
ඔබේ මුහුණ දකින්නට..
අල්තීනායි රැකවරණ සෙවු
ඔබේ උරහිස දකින්නට..
අයිලයේ පාසල තැනු
ඔබේ අත් සිඹින්නට..
ගඟ මතින් ළපැටියන් එතෙර කළ
ඔබෙ දෙපා වඳින්නට..
වසන්තය ගෙවී යයි සෙමින්
ගිම්හානයත් ළඟයි දැන්
කඳු මුඳුන මත ගසෙහි
කුරුලු කූඩුව සැළෙයි..
හමන මඳ සුළඟට පවා
කනිටු විදුහලත් වැසුණා - පසුගිය වාරයේ
අන්තිමට ළමයි තුන්දෙනයි සිටියේ!
ඉතින්!
කවදාවත් නෑවිත් මගේ ගමට
ඔබ,
නතර වේවි ද!
නගරයේ ජාත්‍යන්තර පාසලේ...
උපුටාගැනීම boondi
No comments:
Post a Comment