කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලය තුල ශිෂයයින්ට මෙන්ම ආචාර්යවරුන්ටද ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය දිනා ගැනිම සදහා වු අරගලයක් දියත් කළ යුතුව ඇත. කිසිදු කෙනෙකුට තමන්ගේ මතයක් ඉදිරිපත් කිරීමට තිබෙන අවකාශය අති්‍යයයෙන්ම සීමා සහිතය. විශ්වවිද්‍යාල පරිපාලනය තමන්ගේ හිතුමනාපයට ආණ්ඩුවේ අවශ්‍යතා සදහාකටයුතු කරමින් තිබේ. ඒ අනුව පසුගිය කාලයේ ශිෂ්‍යයින් මර්දනය කිරීම සදහා ගෙන ගිය ව්‍යාපෘතිය දෙස බැලූ විට එය තේරුම් ගත හැකිය. එක් අවස්ථාවකදී ශිෂ්‍යයින් නවක වදය ලබාද්න බව කියමින් මර්දනය ගෙන ආ අතර තවත් අවස්ථාවක රැුස්විමක් පැවැත්වු නිසා මර්දනය ගෙන ආවේය. නමුත් මෙම මර්දනීය වැඩ පිළිවෙළට කිසිම මොහොතක අවම සාධාචාරාත්මක භාවයෙන් පැවතියේ නැත. එය නිදන් ගත රෝගයක් මෙන් ඉදිරියට පැන ශිෂ්‍යයින්ගේ ජිවිතවලට බලපෑම් කරන්නට විය. ශිෂ්‍යයින්ගේ සාධාරණ ඉල්ලිම් නොතකා හරිමින් ඒ සදහා පිළිතුර තිබෙන්නේ මර්දනය තුල පමණක් බව සිතන පාලකයන්ට ශිෂ්‍යයින් පිළිතුරු ලබා දී තිබේ. දැන ්නැවත වටයකින් අරගලය ආරම්භ කළ යුතුව ඇත. එය ශිෂ්‍යයින්ගේ අරගලයක් පමණක් නොව එය ආචාර්යවරුනගේ, අනධ්‍යයන කාර්ය මණ්ඩලයේ අරගලයක් බවට පත්විය යුතුය.
ආචාර්ය වරුන්ගේ නිදහස ආරක්ෂා කරිම සදහාත් අනධ්‍යයන කාර්ය මණ්ඩලයේ ඉල්ලිම් දිනා ගැනිම සදහා ශිෂ්‍යයින් සටන් වැදිය යුතුය. ඒ සදහා එකා බද්ධ ක‍්‍රියාවලියක් නිර්මාණය කර ගැනිම ශිෂය ව්‍යාපාරය ලෙස අද දවසේ කාර්ය භාරය වි තිබේ.
